کد مطلب:31829 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:477
پاداش خود را از خدا بخواهید. پیامبران، در برابر ارشاد و هدایت مردم، هیچ مزد و پاداشی از آنان نمی خواستند و اجر خویش را فقط از خدا طلب می كردند. همه آنان می گفتند: ما اسئلكم علیه من اجر ان اجری الا علی رب العالمین[1]. من پاداشی در برابر هدایت شما نمی خواهم، پاداش من بر عهده خداست. صالحان و نیكوكاران هم در برابر نیكویی های خویش از خلق خدا پاداش نمی خواهند. چشم داشت آنان فقط به خداوند است و خداوند به بهترین نحو پاداش آنان را می دهد: بلی من اسلم وجهه لله و هو محسن فله اجره عند ربه[2]. آری چنین است كه اگر كسی سر تسلیم در برابر خداوند فرود آورد و نیكوكار باشد البته پاداش او نزد [صفحه 50] خدایش محفوظ است. پاداش آنان همان است كه قرآن می فرماید: و الذین آمنوا و عملوا الصالحات لنبوئنهم من الجنه غرفا تجری من تحتها الانهار خالدین فیها نعم اجر العاملین[3]. آنان كه ایمان آوردند و كارهای نیك انجام دادند، ایشان را حتما در كاخهای بهشتی جای می دهیم كه از زیر آنها نهرها جاری است. جاودانه در آن می مانند. چه پاداش شایسته ای نصیب این نیكوكاران می گردد! بی جهت نیست كه خداوند از این پاداش به عنوان پاداشی بس بزرگ یاد می كند: وعد الله الذین آمنوا منكم و عملوا الصالحات لهم مغفره و اجر عظیم[4]. خداوند به مومنانی كه عمل شایسته انجام می دهند، وعده داده است كه آمرزش و پاداشی بس بزرگ كه در انتظار آنان است. آری، امیرالمومنین فرزندان گرامی اش را سفارش می كند كه هرچه می كنند، جز از خدا پاداش نخواهند و فقط چشم به لطف و عنایت او داشته باشند. همانگونه كه جدشان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و خود وی در تمام دوران عمرشان چنان بودند. [صفحه 52]
و اعملا للاجر
صفحه 50، 52.